Στο δημόσιο λόγο οι γυναικοκτονίες είτε εξατομικεύονται και παθολογοποιούνται ως απόκλιση είτε περιορίζονται σε ολιστικές και απλουστευτικές ερμηνείες για την πατριαρχική κυριαρχία και στα επακόλουθα της. Ωστόσο, η έμφυλη βία είναι πάντα μια κινούμενη, πολλαπλή, ύπουλη και καθημερινή δύναμη που ενσωματώνεται μέσα σε κανονικοποιημένες, φυσικοποιημένες και θεσμοθετημένες εννοιολογήσεις και πρακτικές. Οι γυναικοκτονίες ως η κατάληξη της είναι ένα θεσμικά αόρατο έγκλημα γιατί δεν καταγράφεται ως έμφυλο και σεξιστικό. Συνεπώς, η μη ορατότητα των παραμέτρων των έμφυλων ανθρωποκτονιών, τις καθιστά πολιτικά ανύπαρκτες και ηθικά ανυπόστατες. Η μη συστηματική καταγραφή τους και μετατροπή τους σε επίσημα «σκληρά» δεδομένα αποτελεί διαδικασία κανονικοποιημένης, δομικής, καθημερινής, συμβολικής, αόρατης βίας μέσα από την οποία η έμφυλη βία υπόρρητα νομιμοποιείται, γίνεται αποδεκτή, εντάσσεται στην καθημερινή ρουτίνα μιας αποσιώπησης.
Το προτεινόμενο πρόγραμμα περιλαμβάνει μια σειρά από δράσεις συμμετοχικής αφήγησης στην οποία θα διαπλέκονται λαϊκά παραμύθια και τραγούδια στα οποία κανονικοποιείται η φονική έμφυλη βία όπως προφορικές παραδόσεις για την κατασκευή του γεφυριού της Άρτας και τη «θυσία» μιας γυναίκας για την κατασκευή του ή διάφορες εκδοχές του Κυανοπώγωνα πχ. "ο αδελφός που σώζει την αδελφή του από το δράκο" με σύγχρονες καταγραφές γυναικοκτονιών με βάση το ερευνητικό έργο της ελληνικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τη Γυναικοκτονία (femicide.gr). Η συμμετοχική αφήγηση εκτός από τα παραπάνω θα χρησιμοποιεί αντικείμενα καθημερινής χρήσης που εκτίθενται στο Λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο του Α.Π.Θ. όπως γαμήλια στέφανα, ενδυμασίες και κοσμήματα ως ενθυμήσεις βίαιων ιστοριών που αποσιωπώνται στις επίσημες αναπαραστάσεις του λαϊκού πολιτισμού. Με τρόπο άμεσο και κατανοητό δημιουργείται μια άχρονη βιωματική παράσταση στην οποία καταδεικνύεται η ιστορική αντοχή της πατριαρχίας. Οι συμμετέχουσες και οι συμμετέχοντες θα συνδιαμορφώσουν με την αφηγήτρια και συντονίστρια Μαρία Μαχαίρα την πλοκή, την εξέλιξη, την κορύφωση και τη λύση της ιστορίας και θα έχουν τη δυνατότητα του βιώματος της ψυχοσωματικής βίας και της εμβύθινσης σε μια κιναισθητική συνθήκη όπου πραγματικότητα και μύθος, παρελθόν και παρόν συνδιαλέγονται.
Το πρόγραμμα στοχεύει στη δημιουργική συμμετοχή, στον βιωματικό αναστοχασμό, στην πολιτισμική κριτική, στην αφύπνιση και ενδυνάμωση νέων πάνω στην καθημερινή μαζική έμφυλη βία. Το πρόγραμμα αναδεικνύει επίσης μέσα από την ερευνητική, καλλιτεχνική και εκπαιδευτική ενασχόληση με τη γυναικοκτονία και το ζήτημα της πρόσβασης της ανθρωπολογικής γνώσης με σκοπό να διερευνήσει τους όρους διάχυσής της εκτός πανεπιστημίου και τη συμβολή της ανθρωπολογίας στον δημόσιο διάλογο. Τα ζητήματα που διαπερνούν το πρόγραμμα είναι με ποιους τρόπους μπορεί η ανθρωπολογική γνώση και εμπειρία να γίνει προσιτή σε ένα ευρύ κοινό, τι σημαίνει σήμερα να είσαι δημιουργός επιστημονικής γνώσης, πώς επιτελείται η ιδιότητα του ερευνητή/ειδήμονα στη δημόσια σφαίρα και ποια η ευθύνη του/της, πώς μπορεί να αποφευχθεί η άνιση, ιεραρχική σχέση μεταξύ ερευνητών και κοινού και ο διδακτισμός, με ποιους τρόπους θα μπορούσε να παρακινηθεί το κοινό ώστε να συμμετέχει σε διαδικασίες συνδιαμόρφωσης-συμπαραγωγής της γνώσης, πώς μπορούν καλλιτέχνες και ερευνητές να συνεργαστούν και συν-δημιουργήσουν.
Απευθύνεται σε φοιτήτριες και φοιτητές του Α.Π.Θ, σε μαθήτριες και μαθητές Λυκείου σχολείων της Θεσσαλονίκης και σε ανήλικους κρατούμενους των φυλακών Ανηλίκων Διαβατών. Το πρόγραμμα θα πραγματοποιείται σε συνεννόηση με την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και την Κοινωνική Υπηρεσία των Φυλακών στο χώρο του Μουσείου και θα προσφέρεται δωρεάν.
Η δράση θα πραγματοποιηθεί στο Λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο (Λ.Α.Μ.) που δημιουργήθηκε το 1927 από τον Σ. Κυριακίδη στην Παλιά Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τη Γυναικοκτονία (E.O.F.) με επιστημονική υπεύθυνη την επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., Αθηνά Πεγκλίδου. Αποσκοπεί τέλος να αναδείξει το ΛΑΜ σε τόπο καλλιτεχνικής δυναμικής και καινοτομίας μέσα από την υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων και οπτικοακουστικών έργων. Το έργο θα εστιάσει στην ανάδειξη ενός εγκατεστημένου συλλογικού φαντασιακού όπως διαμορφώνεται από λαϊκές παραδόσεις και μιντικακούς μύθους στα οποία η εμβύθινση του κοινού θα αποτελέσει ερέθισμα αφύπνισης και αναστοχασμού της έμφυλης βίας.