ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΕΙΟ Α.Π.Θ.

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Ανθρωπολογίας / Διευθυντής του Λαογραφικού Μουσείου και Αρχείου του Α.Π.Θ.

O Γιώργος Αγγελόπουλος σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews (MPhil) και στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ (PhD). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν σε ζητήματα πολιτικής ανθρωπολογίας, εθνοτισμού και εθνικισμού, ανθρωπολογικών μελετών της μετανάστευσης, εθνογραφίας των Βαλκανίων, ιστορίας της ανθρωπολογικής σκέψης. Δίδαξε στα πανεπιστήμια του Kαίμπριτζ, Πάντειο, Γκρατζ, Λευκωσίας και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Διετέλεσε ερευνητής – υπότροφος Marie Curie στη Γ.Δ. XII της ΕΕ, μεταδιδάκτορας στο Τμήμα Κοιν. Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, μεταδιδάκτορας του Ι.Κ.Υ. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μέλος ερευνητικών ομάδων που υποστηρίχθηκαν από χορηγίες της Γ.Δ. V της ΕΕ, του 6ου και του 7ου Προγράμματος Πλαισίου της ΕΕ, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του Leverhulme Trust και του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (2017 – 2018). Είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών «ΨΗΦΙΣ» της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Οι επιστημονικές του δημοσιεύσεις βρίσκονται διαθέσιμες στο auth.academia.edu.

Δημοσιεύσεις

2024, Γιώργος Αγγελόπουλος, Δημήτρης Δαλάκογλου (επιμ.). Μια ανθρωπολογία της κρίσης. Εθνογραφικές προσεγγίσεις μιας δεκαετίας. Αθήνα, Αλεξάνδρεια.

2018, Dimitris Dalakoglou and Georgios Agelopoulos (επιμ.)., Critical Times in Greece: Anthropological Engagements with the Crisis. London and NY.
Routledge.

2017, Georgios Agelopoulos, Eleni Kapetanaki and Konstantinos Kousaxidis,  “Transit Migrants in a Country Undergoing Transition: The Case of Greece” στον τόμο επιμ. Pirkko Pitkänen, Mari Korpela, Mustafa Aksakal and Kerstin Schmidt Characteristics of Temporary Migration in Asian-European Transnational Social Spaces. London, Springer.

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΚΑΛΛΙΝΗ

Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.ΔΙ.Π.) Αρχαιολογίας / Υπεύθυνη του Λαογραφικού Μουσείου και Αρχείου του Α.Π.Θ.

Η Χρυσάνθη Καλλίνη σπούδασε Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της (Msc και Ph.D) με ειδίκευση στη μελέτη της Ελληνιστικής κεραμικής.

Έχει εργαστεί ως αρχαιολόγος σε ανασκαφές της Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΥΠΠΟΑ) στο νομό Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής, καθώς και σε ερευνητικά προγράμματα του ΑΠΘ που αφορούν την αρχαιολογική έρευνα στη Βεργίνα, το Καστρί του Νομού Γρεβενών και την Ελληνιστική Κεραμική. Συμμετέχει στην πανεπιστημιακή ανασκαφή της Βεργίνας ήδη από τα φοιτητικά της χρόνια (1991) έως και σήμερα και από το 1998 στην ανασκαφή που διενεργεί το Α.Π.Θ. στο Καστρί του Νομού Γρεβενών (Διευθ. Σ. Δρούγου).

Το 2006 διορίστηκε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Α.Π.Θ., ως ΙΔΑΧ (υπάλληλος Ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου), ενώ από το 2014 εργάζεται ως ΕΔΙΠ (Εργαστηριακό διδακτικό προσωπικό) με γνωστικό αντικείμενο «Κλασική Αρχαιολογία» στο ίδιο Τμήμα του Α.Π.Θ. Στα καθήκοντά της περιλαμβάνεται από το 2015 και το Λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Δημοσιεύσεις

2023, Όψιμη ελληνιστική κεραμική από τα στρώματα καταστροφής του Μητρώου της Βεργίνας. Η περίπτωση της ερυθροβαφούς κεραμικής, Ι’ Διεθνής Επιστημονική Συνάντηση για την Ελληνιστική Κεραμική, Θεσσαλονίκη, 10-14 Μαρτίου 2020, ΟΔΑΠ, 217-231.

2013, The Cult of the Mother of the Gods (Cybele) at Aegae (modern Vergina), Northern Greece, in: 12th International Congress of Thracology, Targoviste, 10-14 September 2013, Editura Istros, Brasov, 213-218.

2013, Hellenistic Kantharoi. Their production centers and their distribution in the Eastern Mediterranean, in: N. Fenn – Ch. Römer-Strehl (eds.), Networks in the Hellenistic world according to the pottery in the Eastern Mediterranean and beyond. Proceedings of the international conference at Cologne/Bonn, 23-26 February 2011, Archaeopress, Oxford, 59-66.

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορικής Ανθρωπολογίας

Η Ειρήνη Παπαδάκη έχει εργαστεί ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο της Βρέμης, του Αιγαίου και του Εδιμβούργου. Οι έρευνές της αφορούν τις πολιτικές τεκνοθεσίας, τη γονεϊκότητα, τη γήρανση, το συναίσθημα και το χρόνο στο γάμο στη σύγχρονη Ελλάδα. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η ανθρωπολογία της συγγένειας, του φύλου, της σεξουαλικότητας, η εθνογραφία του κράτους, η οικειότητα και η φροντίδα. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Δημοσιεύσεις

2021, Πολιτικές της Συγγένειας. Η υιοθεσία στη σύγχρονη Ελλάδα. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

2021, (συνεπιμέλεια με J. Carsten, HC, Chiu, S. Magee and K. Reece). Marriage in Past, Present, and Future Tense. London: UCL Press.

2020, ‘Becoming mothers: narrating adoption and making kinship in Greece’. Social Anthropology, 28(1): 153-167.

ΑΘΗΝΑ ΠΕΓΚΛΙΔΟΥ

Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

Η Αθηνά Πεγκλίδου σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική & Ψυχολογία στο Α.Π.Θ. (Πτυχίο, 1993), Κοινωνική Ανθρωπολογία (D.E.A., 1995 & Thèse en Doctorat, 2004) στην École des Hautes Études en Sciences Sociales (E.H.E.S.S.), Ανθρωπολογικό Ντοκιμαντέρ στα πανεπιστήμια Nanterre – Paris X και École Pratique des Hautes Études (E.P.H.E.) (D.E.A., 1998) στο Παρίσι.

Μελέτησε τις έμφυλες νοηματοδοτήσεις της ψυχικής διαταραχής και την κατασκευή της διάγνωσης μέσα από το παράδειγμα του καταναγκασμού της καθαριότητας και της κατάθλιψης στο ελληνικό πλαίσιο. Η διδακτορική της διατριβή διερεύνησε την εμπειρία της κατάθλιψης και τις πρακτικές αναζήτησης θεραπείας με τη διαχείριση διαφορετικών θεραπευτικών εξουσιών και βασίστηκε σε εθνογραφική έρευνα πεδίου των θεραπευτικών δρομολογίων ανάμεσα στο ιατρικό και το θρησκευτικό και στα όρια τους (πρακτικούς γιατρούς, μάγους, μοναχούς). Ανέλυσε τις έμφυλες διαστάσεις της  αυτο-ίασης, της λήψης ψυχοφαρμάκων, της φροντίδας, της περίθαλψης και της νοσηλείας. Έχει διεξάγει εθνογραφικές μελέτες πάνω στην έμφυλη εμπειρία του ελληνοαλβανικού συνόρου με οπτικά μέσα (2004-7), στην ηθική οικονομία των δώρων και αντιδώρων στο ιατρικό πλαίσιο (2011-12), στη σχέση κοινωνικής ευαλωτότητας, ανισότητας και σχιζοφρένειας (2013-15), την κατασκευή της θυσίας και του ηρωισμού την εποχή του Covid-19 (2019-20). Έχει ασχοληθεί ερευνητικά με τη σχέση αποικιοκρατίας και λαογραφίας χρησιμοποιώντας ως αναλυτικό άξονα τη σχέση της με τα οπτικοακουστικά μέσα και τις εικόνες του λαϊκού πολιτισμού (2017-18). Συμμετείχε στο πρόγραμμα COST Action IS1206 Femicide Across Europe (2013-17), στη δημιουργία του European Observatory on Femicide (E.O.F.) το 2018. Το 2019 δημιούργησε το femicide.gr (https://femicide.gr/). Είναι μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου του European Observatory on Femicide (E.O.F.). Ασχολείται ερευνητικά με την ανθρωπολογία της υγείας, του φύλου, την έμφυλη βία, τα οπτικοακουστικά μέσα στην έρευνα πεδίου και στην επικοινωνία της.

Δημοσιεύσεις

2022, (επιμ.), Κάμερα και Εθνογραφία στην Ελλάδα. Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

2018, «Και της αρίστης δε περιγραφής, σαφεστέρα και διδακτικοτέρα είναι η εικών του περιγραφομένου…», εικόνες της λαογραφίας, νεωτερικότητα και αποικιοκρατία στο Β. Νιτσιάκος, Π. Ποτηρόπουλος (επιμ.), Λαογραφία και Ανθρωπολογία: μια συμβολή στο διάλογο. Αθήνα, Εκδ. Ι.Σιδέρης, σσ.199-231

2010, “Healing itineraries of Greek “depressed” women: Power relations and agency in therapeutic pluralism”, Anthropology and Medicine, 17(1):41-47

ΑΡΕΤΗ ΤΖΙΝΤΖΙΟΒΑ

Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.ΔΙ.Π.), Σπουδαστήριο Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

Η Αρετή Τζιντζιόβα γεννήθηκε στα Νάματα Βοΐου Κοζάνης. Το 1983 αποφοίτησε από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. με βαθμό «Λίαν Καλώς». Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών της επέλεξε ως επιλεγόμενα μαθήματα Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας από το προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών της ενιαίας τότε Φιλοσοφικής Σχολής στα οποία και εξετάστηκε και βαθμολογήθηκε με επιτυχία. Το 1987 αποφοίτησε από το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. με βαθμό «Άριστα». Παράλληλα με τις σπουδές της στο Τμήμα Ποιμαντικής και Θεολογίας το έτος 1983-1984 εγγράφηκε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών στην ειδικότητα της Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και παρακολούθησε τα μεταπτυχιακά σεμινάρια που διηύθυναν η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος και η Ελεωνόρα Σκουτέρη-Διδασκάλου. Από το 1984 εργάζεται στο Σπουδαστήριο Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  και στο Λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής.

ΑΛΚΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ-ΝΕΣΤΟΡΟΣ (1935-1988)

Καθηγήτρια Λαογραφίας
Play Video

Στις 17 Ιουνίου 1935 γεννιέται στη Θεσσαλονίκη η Άλκη, τρίτο κορίτσι της Ευτυχίας και του Στίλπωνα Κυριακίδη, καθηγητή της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1953 εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1956 με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright κάνει σπουδές στο Liberal Arts College του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (Φιλαδέλφεια Η.Π.Α). Στις 30 Ιουνίου 1956 παντρεύεται τον Στέλιο Νέστορα. Το 1957 παίρνει το Bachelor of Arts. Το 1958 παίρνει το πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (Τμήμα Ιστορικό και Αρχαιολογικό). Την ίδια χρονιά δημοσιεύει την πρώτη της εργασία για το «Μολυβδόβουλλον Αγίου Θεοδώρου του Βαθυρρυακίτου». Τον Μάϊο του 1959 γεννιέται ο γιός της Στίλπων. Το 1960 διορίζεται βοηθός στην έδρα της Θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων, του Ιδιωτικού Βίου αυτών και της Λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Το 1965 ανακηρύσσεται διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και την ίδια χρονιά εκδίδεται από τον Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. η διδακτορική της διατριβή, Τα υφαντά της Μακεδονίας και της Θράκης. Το 1966-67 με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) παρακολουθεί μαθήματα στην Ecole Pratique Des Hautes Etudes, κυρίως το σεμινάριο του Claude Levi-Strauss. Το 1969 της ανατίθεται μεγάλο μέρος από τα διδακτικά καθήκοντα της έδρας της Θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων, του Ιδιωτικού Βίου αυτών και της Λαογραφίας, έργο το οποίο συνέχισε μέχρι το 1972. Το 1971 υποβάλλει υποψηφιότητα για τη θέση της καθηγήτριας στην ίδια έδρα και καταψηφίζεται. Τον ίδιο χρόνο η δικτατορία αποτρέπει την προαγωγή της σε επιμελήτρια. Το 1973 απολύεται από το Πανεπιστήμιο (δεν ανανεώνεται η θητεία της) και μετατάσσεται στη Μέση Εκπαίδευση, αρχικά στα Βασιλικά και αργότερα στην Καλαμαριά. Το 1974 με χορηγία (Travel and Study Grant) του Ιδρύματος Φορντ κάνει μια εκτεταμένη επιτόπια έρευνα για τον νεοελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό. Τον Ιούλιο του 1974 μετά τη μεταπολίτευση μετατίθεται στο Υπουργείο Παιδείας και ασχολείται με τα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας, τον Σεπτέμβριο επιστρέφει στο Α.Π.Θ. ως επιμελήτρια. Το 1975 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ολκός το βιβλίο της Λαογραφικά Μελετήματα. Το 1976 εκλέγεται έκτακτη καθηγήτρια στην έδρα της Θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων, του Ιδιωτικού Βίου αυτών και της Λαογραφίας του Α.Π.Θ. Το 1977 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση, σε αυτοτελή έκδοση, το κείμενό της «Ο Claude Levi-Strauss το έργο του», εισαγωγή στην ελληνική έκδοση του βιβλίου του Claude Levi-Strauss Άγρια Σκέψη. Το 1978 εκλέγεται πρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας «Τέχνη» -είχε διατελέσει ήδη μέλος του και αντιπρόεδρος του-, σωματείου στο οποίο θα καταθέσει μεγάλο μέρος από τη δημιουργικότητα, την έμπνευση και τον δυναμισμό της. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί από την Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας. Κριτική ανάλυση. Το 1979 κυκλοφορεί η δεύτερη έκδοση των Λαογραφικών Μελετημάτων, από τις εκδόσεις Νέα Σύνορα – Α. Λιβάνης. Γίνεται τακτική καθηγήτρια στην έδρα της Λαογραφίας (πρώην: της Θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων, του Ιδιωτικού Βίου αυτών και της Λαογραφίας) του Α.Π.Θ. Το 1982 κυκλοφορεί στις εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία το βιβλίο της Οι δώδεκα μήνες – Τα λαογραφικά, με εικονογράφηση Χρόνη Μπότσογλου. Το 1983 ανατυπώνεται από τον Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. το βιβλίο της Τα υφαντά της Μακεδονίας και της Θράκης. Το 1986 κυκλοφορεί σε τρίτη έκδοση (:φωτομηχανική ανατύπωση) Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας. Τον Μάρτιο του 1988 κυκλοφορεί σε ανάτυπο το κείμενό της «Ο σύγχρονος άνθρωπισμός» (από το Εντευκτήριο 2, Φεβρ. 1988). Στις 28 Σεπτεμβρίου 1988 πεθαίνει στη Θεσσαλονίκη από καρκίνο. 

Γ.Κ., ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ 8, Οκτώβριος 1989

Play Video

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΑΛΑΚΗ

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Λαογραφίας

Η Αλεξάνδρα Μπακαλάκη αφυπηρέτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ως αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας και λαογραφίας το 2020. Επιμελήθηκε τον τόμο Ανθρωπολογία, Γυναίκες και Φύλο (1994, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια) και σε συνεργασία με την Ελένη Ελεγμίτου έγραψε το βιβλίο, Η Εκπαίδευση εις τα του Οίκου και τα Γυναικεία Καθήκοντα. Από την Ίδρυση του Ελληνικού Κράτους έως την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1929 (1987, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας, Γενική Γραμματεία νέας Γενιάς). Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα θέματα με τα οποία έχει κυρίως ασχοληθεί εμπίπτουν στην ανθρωπολογία του φύλου και του σώματος, την ανθρωπολογία των οικονομικών σχέσεων, τη διδασκαλία της ανθρωπολογίας και την εθνογραφία της Ελλάδας.

Δημοσιεύσεις

2020, «Υποσκάπτοντας τη φαντασία». Στο Ίρις Τζαχίλη και Μαρία Αρακαδάκη (επιμ.), Χρηστά Έργα. Μελέτες προς Τιμήν της Κλαίρης Παλυβού. Αθήνα, Εκδόσεις Τα Πράγματα, 65-92.

2015, “Chemtrails, crisis and loss in an interconnected world”. Visual Anthropology Review 32(1), 12-23.

2006, «Για την ποιητική της ομοιότητας». Στο Ευθύμιος Παπαταξιάρχης (επιμ.), Περιπέτειες της Ετερότητας. Η Παραγωγή της Πολιτισμικής Διαφοράς στη Σύγχρονη Ελλάδα. Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 283-406.

ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΣΚΟΥΤΕΡΗ-ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Λαογραφίας

Η Ελεωνόρα Σκουτέρη-Διδασκάλου αφυπηρέτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ως αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας και λαογραφίας το 2013. Σπούδασε αρχαιολογία και κοινωνική ανθρωπολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Λονδίνου (University College London). Έχει γράψει κείμενα και άρθρα για την ιστορική ανθρωπολογία, την παράδοση, τα παραμύθια και το μυθικό λόγο, τη μουσειολογία, καθώς και για την ιστορία και θεωρία της κοινωνικής ανθρωπολογίας.

Δημοσιεύσεις

2003, Δια-κρίσεις. Ανθρωπολογικές δοκιμές. Θεσσαλονίκη, University Studio Press

1993, (επιμ. & με συνεργάτες) Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος, Λαογραφικά Μελετήματα ΙΙ. Αθήνα, Πορεία

1984 (1991), Ανθρωπολογικά για το γυναικείο ζήτημα. Αθήνα, Πολίτης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ

Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό (Ε.Ε.Π.)

Ο Παναγιώτης Σκούφης, από το 1981 έως το 2010 ως μέλος ΕΕΠ δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ μαθήματα (μουσικής) Λαογραφίας. Από ελληνικά ωδεία έλαβε πτυχία ανωτέρων θεωρητικών, διευθύνσεως χορωδίας και βυζαντινής μουσικής καθώς και τα Διπλώματα Βυζαντινής Μουσικής και Σύνθεσης. Έχει διευθύνει και οργανώσει χορωδίες με τις οποίες έδωσε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε στο “Κολλέγιο Αθηνών Ψυχικού” και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με το ραδιόφωνο της ΕΡΤ (Α΄ και Γ΄ πρόγραμμα και Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας), κάνοντας εκπομπές σχετικές με τη Χορωδιακή Μουσική και το Δημοτικό τραγούδι. Έχει δώσει πολλές διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε μουσικολογικά και εθνομουσικολογικά συνέδρια.

Δημοσιεύσεις

2003, “Ρυθμικές Μεταβολές στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι”, (μεταβολές του ρυθμού και της αγωγής του), Οι δύο όψεις της ελληνικής μουσικής κληρονομιάς – Αφιέρωμα εις μνήμην Σπυρίδωνος Περιστέρη. Στο Δημοσιεύματα του ΚΕΕΛ αρ. 18., Αθήνα.

2001, “Βυζαντινό μέλος – Δημοτικό Τραγούδι: σχέσεις και ιδιαιτερότητες”, Μελωδία-Λόγος-Κίνηση. Στο Πρακτικά 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Λαϊκού Πολιτισμού). Σέρρες, ΤΕΦΑΑ Σερρών.

2008, “Μουσικοποιητικές παρατηρήσεις στο τραγούδι του Ζιάκα”, Ο Θεόδωρος Ζιάκας και η Επανάσταση της Δ. Μακεδονίας του 1854. Στο Πρακτικά 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ιστορίας και Παράδοσης), Γρεβενά.

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗΤΑΚΗ-ΚΑΨΩΜΕΝΟΥ

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Λαογραφίας και Εθνολογίας

Η Χρυσούλα Χατζητάκη-Καψωμένου αφυπηρέτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ως αναπληρώτρια καθηγήτρια λαογραφίας και εθνολογίας το 2010. Η Χρυσούλα Χατζητάκη-Καψωμένου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Aπoφοίτησε από το τμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και στη συνέχεια, ως Visiting Fellow και υπότροφος του Iδρύματος Ford, παρακολούθησε μαθήματα λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, στη Φιλαδέλφεια, και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, στη Bαλτιμόρη των HΠA. Tο αντικείμενο της διδασκαλίας και των ερευνητικών ενδιαφερόντων της περιλαμβάνει τη θεωρία της λαογραφίας και της κοινωνικής ανθρωπολογίας, τη λαϊκή προφορική λογοτεχνία (δημοτικά τραγούδια, παραμύθια, παροιμίες, αινίγματα κ.λπ.), το λαϊκό χιούμορ και τη λαϊκή τέχνη και τεχνολογία.

Δημοσιεύσεις

2012, «Η μυθογραφία του Νικόλαου Πολίτη υπό το πρίσμα της νεότερης έρευνας». Στο Ο Νικόλαος Πολίτης και το Κέντρο Ερεύνης της Ελλ. Λαογραφίας, Αθήνα. Ακαδημία Αθηνών.

2009, Θησαυρός Νεοελληνικών Αινιγμάτων, Κρήτη, Πανεπιστημιακές Εκδ. Κρήτης.

2002, (επιμ.), Το νεοελληνικό λαϊκό παραμύθι, Θεσσαλονίκη,  Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.